1. |
Ένα
01:32
|
|||
2. |
Ποιος μας στέλνει ιδέες;
03:12
|
|||
|
Μας είναι κάτι
κάτι γνωστό από τα παλιά
μέσ' από κάπου
βγαίνει γελώντας καθημερινά
Το πρωί πάντα κάποιος
φρόντιζε τα δικά της μαλλιά
μέχρι το βράδυ
γίνονταν δύνη με φώτα πολλά
Και τότε εκείνη
φώτιζε όπως αστέρια μικρά
κι έδειχνε μένα
το ξέρω την είδα κι ας ήταν ψηλά
Πώς χωράει ένα αστέρι
σε ένα χέρι;
|
||||
3. |
Μπαλόνια
03:04
|
|||
4. |
||||
|
Έκλεινες τις πόρτες βιαστικά
και χορεύαμε έτσι μυστικά
κοίταζες απ'έξω τακτικά
κοίταζα διαρκώς το πάτωμα
Πως θα γίνει να σε δω ξανά
και να σου μιλήσω αυστηρά
μάτια που κοιτούσαν μακριά
ή γελούσαν πίσω από γυαλιά
|
||||
5. |
Πού πάνε όλα αυτά;
01:13
|
|||
|
Η αίσθηση της προσμονής αρχίζει και σβήνει, χάνεται, σαν φράσεις γραμμένες στην άμμο που τις πήρε το κύμα. Το ήρεμο κύμα, αυτό το ανεπαίσθητο που σκάει στη στεριά ίσα ίσα για να σβήσει όλες εκείνες τις πατημασιές, τις χαραγμένες καρδιές, να λειάνει τις γωνίες από τα ένδοξα κάστρα, να τελειοποιήσει τις καμπύλες των θλιμμένων γοργόνων που σκάλισαν θλιμμένοι άνθρωποι. Και φεύγει προς τα μέσα παρέα με μία σαγιονάρα που αποχαιρετά τη στεριά χορεύοντας ανάμεσα στα σκόρπια γράμματα και τα ρομαντικά σκίτσα. Και τότε αναρωτιέσαι που πάνε όλα αυτά τα ρομαντικά που σκαλίζουν οι άνθρωποι, όλες αυτές οι σκέψεις, όλες οι μεθυσμένες μεγάλες κουβέντες, τα χαμόγελα που πέφτουν στο κενό, οι σβησμένοι έρωτες, οι επιλογές που απορρίψαμε, τα χαμένα αντικείμενα; Είναι παντού γύρω μας; Σοβαρή απάντηση δεν θα πάρει, το ξέρει. Θα πάει σπίτι.
|
||||
6. |
Όντως φιλιούνται;
04:35
|
|||
|
Κι αν γνωρίστηκαν
είπαν μυστικά
κι αν φοβήθηκαν
κι αν ζαλίστηκαν
Κι αν γνωρίστηκαν
είπαν μυστικά
τα θυμήθηκαν
φωτογραφικά
Αναρωτήθηκαν
τώρα άχρονα
συγχρονίστηκαν
συγκινήθηκαν
Πως θα μάθαιναν
δε θα μίλαγαν
δε χρειάζονταν
Τι όμορφο αν όντως φιλιούνται...!
|
||||
7. |
Τότε ξυπνώ
03:12
|
|||
|
Μάτια κλειστά
τόσο σφιχτά
που με ζαλίζουνε σχήματα
και μου θυμίζουνε καθαρά
κάτι που μου δωσες μια φορά
Δεν σου μιλώ
Κάτι υπαρκτό
Δεν είναι δω
Ούτε και γω
Τότε ξυπνώ και δε μπορώ να ονειρευτώ
|
||||
8. |
Πώς να στο πω να το πω
02:25
|
|||
|
Στρέφω φακό στον ουρανό
δεν το'χεις κάνει ποτέ;
Ούτε παλιά που πίστευες
σε πιο πολλά;
Πως να στο πω να το πω να το...
|
||||
9. |
Η Νοσταλγία
01:39
|
|||
|
Κάποια μέρα θα λάμψεις
επειδή έμεινες πολύ καιρό
εκεί που οι άλλοι φοβούνται να πάνε.
Δεν το πα εγώ
αν σε ρωτήσει κανείς.
Όσο πιο πολύ αγαπάς
τόσο πιο σφιχτά αγκαλιάζεις.
Ούτε αυτό το πα εγώ.
Γι’ αυτό θα λένε ότι η αγάπη πονάει.
Η αλήθεια πονάει.
η συνείδηση
η συγκίνηση
η νοσταλγία
Η νοσταλγία είναι για πέταμα
|
||||
10. |
Ηλιοβασίλεμα
04:26
|
|||
|
Ήτανε Αύγουστος κι είχε μια άμμο υγρή
και στα χείλη μου είχα το καλοκαίρι
Ένα φεγγάρι που φώτιζε αρκετά
-ξέρεις αν θες όλ'αυτά φανερά;-
Αυτά που μένεις μια δύση κοιτώντας τα
Με το ποτό σου κοιτάς μακριά
Το πιο ωραίο ηλιοβασίλεμα το είδαμε
μαζί
|
||||
δεσποινίς τρίχρωμη (miss trichromi) Athens, Greece
singer-songwriter, Athens, Greece
δεσποινίς τρίχρωμη (miss trichromi) recommends:
If you like δεσποινίς τρίχρωμη (miss trichromi), you may also like:
supported by 10 fans who also own “πού πάνε τα μπαλόνια;”
Κ' ΟΠΩΣ ΘΑ ΧΕΙΣ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΔΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΝ ΜΠΟΡΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΝΑ ΤΟ ΔΑΜΑΣΩΩΩ
go to album
1041ΑΚ (Φάηντερς, κήπερς) | Art.1041 Gr.C.C. (Finders, keepers)
by nefeli walking undercover
supported by 7 fans who also own “πού πάνε τα μπαλόνια;”
What a smart young lady even walking undercover. 13 pieces of pure beauty
go to album
More folk-inflected confessionals on love, loss, and anxiety — plus a Kacey Musgraves cameo —from the Nashville indie pop auteur.
go to album
